Бо тафаккури куҳна чӣ гуна метавон меҳмонро пазироӣ кард?

Салом хонандаҳои гиромӣ. Бо гузашти ҳафтаи дигар саҳифаи "Рӯзгор" ва хонанда"-ро боз мекунем, то бубинем, ки ин ҳафта кӣ бароямон чӣ навиштааст. Нахуст аз зангҳои телефонӣ мехоҳем шурӯъ кунем. Масъуди Мухтор, як хонандаи мо аз Восеъ дар тамоси телефонӣ гуфт, ки бори аввал ҳафтаномаро хондааст. Аз матлаби интишорёфта ба мақолаи Абдуллоҳи Раҳнамо "Толибон ва паштунҳо: он сӯи дигари масъала" бештар таваҷҷӯҳ кардааст. Вай мегӯяд эрод-ку надорад, вале қабул карда наметавонад, ки Толибон як нерӯи мӯҳташаме бошанд, ки дар оянда сиёсати Афғонистонро дигаргун созанд.

Ҳарчанд баъди марги Масъуд ва Раббонӣ заъфи нерӯҳои эътилофи шимол ва бахусус тоҷикон дар Афғонистон эҳсосшаванда аст. Аммо мутаассифона, ҳам Толибон ва ҳам эътилофоти дигар ва бахусус тоҷикон чеҳраҳои мондагори сиёсӣ надоранд. Танҳо аз устод Атои мазорӣ ҳарф зада мешавад, ки тоҷики ғаюру ҷавонмард аст. Шояд чунин бошад, чун парвардаи мактаби ҷиҳоди Масъуди шаҳид аст. Вале ҳамвазни Раббонӣ ва ҳамон Аҳмадшоҳи Масъуд марди сиёсӣ нест.

Зайнура, аз шаҳри Душанбе ба мақолаи "Туркия дар остонаи интихобот ва ҳамапурсӣ" эрод гирифт, ки мо зиёда Эрдуғонро ба талош ба мансаб муттаҳам кардаем. Ба андешаи хонум Зайнура Раҷаб Тайип Эрдуғон намунаи беҳтарини исломи муборизро мутобиқ ба як ҷомеаи демократи ҳам ғарбгаро ва ҳам шарқӣ мехоҳад ба намоиш гузорад.

Аммо ин хонандаи мо низ бар ин назар аст, ки шояд қисмати талхе исломиёни Туркияро насиб гардад, чун Ғарб кӯшиш дорад баъди ошкор кардани қувваҳои  созанда дар мамолики исломӣ тадриҷан роҳҳои саркӯбии онҳоро низ ҷӯяд ва далели ин барканории Мурсии мисрӣ бо дасти мардуме, ки соле пеш барояш овоз дода буданд ва тазоҳуроти густардаи мардуми Туркия бо баҳонаи боғи Ғозӣ буд, ки ба хушунат анҷом гирифт.

Боқӣ сӯҳбатҳои телефонии мо бо хонандагони ҳафтанома сӯҳбатҳои маъмулӣ буданд, ки зикрашонро ҷоиз намедонем. Танҳо аз Шокири Азизулло ёд мекунем, ки пешниҳод дошт саҳифаи пурсишҳои ҳафта ҳамешагӣ бошад. Ба гуфтаи ӯ дигар нашрияҳо ҳар афта як пурсише доранд, вале "Рӯзгор" на ҳамеша.

Ва инак, матолиби дигари ин бахш:

“Муҳаббат” –ро Сайфиддинов қабул дорад

Дар шумораи шашуми “Рӯз-гор” номаи хонанда Инъом Шодиев бо номи “Ҳусни ҷаҳоноро” “Муҳаббат” шуд: Сайфиддинов қабул дорад?” чоп шуда буд. Сухан сари намоишномаи нави театри академӣ-драмавии ба номи Лоҳутӣ “Муҳаббат” мерафт, ки ҳоло таҳия мешавад ва қарор аст дар фурсатҳои наздик нахустнамоиши он низ баргузор шавад. Спектакл аз рӯи асари “Ҳусни ҷаҳоноро” – Шарифиддин Сайфиддинов омода шудааст ва чун он 40 сол пеш навишта шуда буд, Муҳаммадҷон Шодиев, коргардони асар мегуфт номи онро ба “Муҳаббат” табдил ва навад дар сади асарро низ вобаста ба замон тағйир додаанд. Муалифи нома суол мегузошт: агар коргардонҳо навад дар сади асарро дигар карда бошанд, пас чӣ гуна метавон онро моли Шарофиддин Сайфиддинов номид? Боз ин дар ҳолест, ки номи онро низ бадал кардаанд. Метавон итминон дод, ки муаллиф ба ин тағйироту иловаҳо розӣ бошад ва қабул дорад, ки заҳмати дигаронро моли худ донад”?

Хабарнигори “Рӯзгор” барои дарёфти посух ба саволи хонанда бо устод Шарофиддин Сайфиддинов мулоқот кард ва атрофи ин савол ва паҳлуҳои дигари намоишнома бо ӯ сӯҳбате анҷом дод, ки дар шумораҳои ояндаи ҳафтанома интишор хоҳад шуд. Аммо нуктае, ки чун посух ба саволи хонандаи худ мегӯем, он аст, ки муаллиф сад дар сад аз тағйироту иловаҳо ба намоишнома розист, ҳатто ба тағйири номи он низ. Зеро ин ҳама бо маслиҳати ҳамдигар сурат гирифтааст. Шарофиддин Сайфиддинов зимнан ба Тӯрахон Аҳмадхонов барои ибтикор ва пуштибониаш изҳори миннатдорӣ намуд ва дар сӯҳбат дар бораи таърихи баъзе таронаҳои бастакор сухан рафтааст, ки тавре гуфтем дар шумораҳои оянда мутолиа хоҳед кард.   

Аз сӯҳбати бонуи шоира Латофат Кенҷаева хушам омад

Баҳси китобу хонанда ба як баҳси ҳамешагӣ табдил шудааст. Воқеъан ҳам агар ба дӯконҳои китоб сар халонед ва хоҳед китоб харед, аз нархи дандоншикани китоб холӣ берун меоед. Маоши ман ҳатто 600 сомонӣ ҳам нест, вале як китоб 50-60 сомонӣ арзиш дорад. Пас мани “китобдӯст” чӣ бояд кунам: бо ин пул меваву сабзавот барои зиндагии кӯдаконам харам ё китоб? Аммо ин бонуи ҳунар роҳҳои арзон кардани китобро пешниҳод кардааст. Чаро нашриётҳои мо тӯли ин солҳо ин корро карда наметавонанд? Зарфи ин даҳ соли охир Латофат Кенҷаева зиёда аз як миллион адад китоб интишор додааст. Аҳсан мехонам. Дар ҳақиқат ман китобҳои “Истиқбол”–ро дидаам, ки ҳам зебову ҳам арзонанд. Ҳоло ду номгӯ китобашон дар хонаи мо ҳаст, ки хеле олӣ ороиш ёфтаанд.

Ва боз ман ба ғайрату ҳиммати мардонаи ин зан қоилам, ки бо пули қарз ва ҳатто бо гарав мондани хонаи истиқоматиаш барои миллат китоб чоп мекунад.

Мардон Салимзода, ноҳияи Бохтар

Шоира Латофатро ошиқи китоб дарёфтам

Ба гумонам шоира Латофат Кенҷаева бо ин мусоҳибааш ба даҳони ҳамаи онҳое, ки даъво доранд китоб хонанда надорад ва ё чопи китоб зараровар аст, зад. Ба ин хулоса омадам, ки инсон агар бо садоқат ба ҳар кор даст занад, муваффақ мешавад. Бону Латофатро ошиқи китоб ёфтам, танҳо шахси ошиқ аз мушкилот наметарсад ва барои расидан ба ҳадаф аз ҳар имкон истифода мекунад. Шоира роҳи осони расидан ба ҳадафи ниҳоӣ, арзон кардани бозори китобро пешниҳод мекунад. Вай мегӯяд давлат бо додани қарзи бефоиз онҳоро дастгирӣ кунад, дар он сурат вай метавонад ба ҳадде китобро чоп кунад, ки аз пастии нарх нодортарин инсон соҳиби китоб шавад. “Агар ҳукумат, сармоядорони тоҷик дар ин роҳ ба мо ёрии моддӣ расонанд,  мо метавонем шумораи китобҳоро ба маротиб афзуда, нархи як китобро ба 50 дирам расонем. Ва ҳамчунин дар ин сурат ба кӯдакони нодору маъюб ва бепарастор ин китобҳоро бепул ҳадя намоем...”

Орзуи фантастикӣ, аммо амалишаванда. Барои ман не, барои Латофат Кенҷаева, ки таҷриба кардааст ва медонад. Ман бошам аз қарз меларзам ва ҷуръати ин корро надорам...

Гулчеҳра, донишҷӯ аз Душанбе

Адвокати тоҷик овоз надорад

Мақолаи “Адвокатҳо бояд аз як гиребон сар бароранд...” –ро хонда, ба ин хулоса расидам, ки вакилони мудофиа дар кишвари мо аслан овоз надоранд. Зарфи 10 соли охир надидаам ва нашунидаам, ки адвокат тавониста бошад шахсеро бо исботи бегуноҳӣ аз зали суд раҳо карда бошад. Ба назари ман онҳо ҳамеша мағлубанд, чун мебинем, ки ба муҳлати пурсидаи прокурор суд ҳатман посухи мусбат медиҳад ё ду- се сол кам мекунад ё изофа. Аммо боз ҳам инро на бо кӯшиши адвокат, балки бо солоҳдиди худ анҷм медиҳад. Судҳо мекӯшанд нақши адвокатҳоро хира бинанад, аз ин рӯ ҳукмҳо бо хости худи онҳо эълон мешаванд. Албатта, ин андешаи шахсии ман.

Меъроҷиддин, ҳуқуқшинос

Бо тафаккури куҳна чӣ гуна метавон меҳмонро пазироӣ кард?

Аз пурсиши “Ҷаҳонгардонро чӣ гуна бояд шефтаи Тоҷикистон кард” посухи Қурбони Собир писандам омад. Кӯтоҳ, пурмаънӣ ва таъсирбахш. Ман худ борҳо сафари хориҷ кардаам ва медонам, ки дар чашми оламиён хортар аз мо касе нест. Фурудгоҳи мо дар аввалин дақиқаи фуруд омадани меҳмон дилбазан аст. Аз ҳамин фурудгоҳ чеҳраи шаҳр ва симои миллату давлат дида мешавад. Тасаввуроти аввалинро меҳмон аз муносибати кормандони фурудгоҳ мегирад. Сӯҳбатҳои дилхарош, дағал, суханони бемантиқ, ифтихороти пуч як саҳнаест, ки ба гумонам то берун рафтани меҳмон аз кишвар ӯро ҳамроҳӣ мекунад. Ҳоло бинои фурудгоҳ симояшро дигар мекунад ва терминали нави онро фаронсавиҳо месозанд. Аммо дар терминали нави бо меъёрҳои байналмилалӣ сохташуда бо тафаккури куҳна ворид шудани кормандони фурудгоҳ чизеро тағйир намедиҳад. Мо бояд аввал аз милисаи дарбон то ходими оддӣ онҳоро омӯзем ва баъд вориди салонҳои терминали нав кунем. 

Наргис, шаҳри Душанбе