Хоҷазод медонад, ки кай камари коргари бетонрез ба дард меояд ва чаро

Дуруду салом ба ҳамаи хонандагони азизи "Рӯзгор". Ҳафтаи сипаришуда низ аз ҷумлаи касоне, ки ҳафтаномаро мутолиа карданд, зумрае нома ирсол намуданд ва зумраи дигар арзи худро аз тариқи телефон иброз доштанд. Шоҳидаи Муъмин аз Ваҳдат дар мавриди қиссаҳо аз рӯзгори эшони Султон сӯҳбат кард ва гуфт таассуф мехӯрад, ки чопаш ба поён расид.

Ба гуфтаи Шоҳида ин гуна қиссаҳо аксари одамонро хуш меояд, чун мардуми мо суннатгароянд ва эшонҳову муллоҳои суннатиро, ки маъруфият доранд, баъди маргашон низ дӯст медоранд. Шоҳида аз падари марҳумаш ҳикоят мекунад, ки "то охирин лаҳзаҳо худро муриди эшони Тӯраҷон медонист ва баъди реҳлати он бузургвор муддати бештар аз шаш моҳ бистарӣ шуд ва аз олам даргузашт. Аммо ҳар лаҳза, ки вақти намоз мешуд, ҳатман аз бобои эшон ёд мекард ва мегуфт, ки он кас хеле маҳбуб буданд. Аммо амакам ҳамоно муриди домулло Ҳикматуллоҳ аст ва медонам, ки ҳар моҳ як маротиба ба Тоҷикобод сафар мекунад".

Самеъҷон ном хонандаи мо аз Хуҷанд гуфт, ки мо аз вилояти Суғд матлаби камтар чоп мекунем. Бояд бештар нависем, чун Суғд муассисаҳои зиёди фарҳангӣ дорад, ки фаъолияту мушкилоташон инъикос ёбад.

Аввали ҳафтаи ҷорӣ "Рӯзгор"-ро бо номаи хонандаи худ Мирҷалол Ҳусейнзода, ки мепурсид мулло Сироҷиддин гӯем ё эшони Сироҷиддин, баъди мулоқот дар манзилашон ба Сироҷиддин Абдураҳмонов расондем ва он кас ваъда доданд, ки посухи саволи хонандаи моро дар наздиктарин фурсат ирсол хоҳанд кард.

Ва боз: дар шумораи 12 "Рӯзгор" мақолаи журналисти тоҷик Талабшоҳи Салом бо номи "Нияти неки Теплитский" чоп шуда буд. Муаллиф аз шароити будубоши муҳоҷирини тоҷик дар  шаҳраки "Поведник", воқеъ дар ноҳияи Митишии Русия менавишт, ки бо вуҷуди маъмурини тозагӣ будану аз онҳо изҳори ризоят кардани масъулин, дар як таҳхонаи бидуни шароит зиндагонӣ мекунанд. Аммо сарвари навтаъини Идораи давлатии зист ва баҳрабардорӣ Николай Теплитский ваъда дода буд, ки дар фурсати кӯтоҳ ба шароити зисти шаҳрвандони Тоҷикистон ва расмияти ҳуҷҷатҳои онҳо расидагӣ мекунад.

Як рӯз пештар хабар расид, ки Николай Теплитский ба аҳди худ вафо кардааст ва ҳоло ҳамватанони мо, ки зикрашон дар мақола мерафт, аз таҳхонаҳо берун шудаву ҳар кадом дорои имкону шароити зист дар хонаҳои иҷоравӣ шудаанд.

Ва ҳоло руҷуъ кунем ба чанд номаи то ин замон расида:

Вой бар мо, ки қадри ҳунар намешиносем

Ростӣ, ҳафтаномаи "Рӯзгор"-ро пайваста мутолиа мекунам. Матолиби зиёди хонаданиро меёбам ва мехонам. Ҳафтаи сипаришуда мақолаи "Барзу бо "Муҳоҷирин"-аш баргашт"-ро хондам. Барзу Абдураззоқовро чун ҳунарманди ояндадор ва хеле боҳунару бомаҳорат мешиносам ва борҳо намоишномҳои ӯро дидаам. Мақола аз он маро маъюс кард, ки  бори аввал аз сарнавишти Барзуву асарҳои саҳнавиаш мехондам. Ва бори аввал шунидам, ки бо фишор билохира аз Тоҷикистон рафтааст ва ҳоло дар кишвари ҳамсоя яке аз ҳунармандони эътирофшудаест. Ва ёдам омад, ки таърихи фарҳанги тоҷикон ин гуна рӯйдодҳои нангин зиёд дидааст.

Дар замонаш нотавонбинон Рӯдакиро кӯр карданд, амри Султон шуд, ки Фирдависро зери пойи филон партоянд ва нобуд созанд. Хуб шуд, ки Ҳакими Тӯсро пайдо накарданд. Ибни Сино ҳам аз шаҳр ба шаҳр гашт ва дар ҷое ором надошт, Ҳилолӣ сангсор шуд, Айнии бузургро 75 дарра заданд, Сотим Улуғзода ҳам билохира дар ғурбат фавтид ва дар зиндагӣ бас ҷафоҳо хӯрда буд. Ва ин зулму қадрношиносӣ ба ҳунармандон мероси қадимиён будааст. Чанде пеш ҳам Қурбони Собир бо афсӯс мегуфт, ки фалониҳо рафтанду саҳнаи синамо ба афроди ғайрикасбӣ монд.

Э вой, бар мо, ки қадри ҳунарманди худро дар зиндагиаш намедонем, аммо баъди фавташ даҳҳо мақолаву китоб менависем...

Бароти Боқӣ, хонандаи "Рӯзгор", Суғд

Чаро бо Барзу ҳамсӯҳбат нашавем?

Аз мақолаи "Барзу бо "Муҳоҷирин"-аш ба саҳна баргашт", фаҳмидам, ки ҳунарманди хуби мо аз Бишкек ба муддати як моҳ ба Душанбе омадааст. Бисёр мехостам бо истифода аз ин фурсат ӯро ба меҳмонии "Рӯзгор" даъват мекардед ва назарашро дар чандин масъала, аз ҷумла гумону шубҳаҳои дар мақолаи интишордодаатон дар мавриди сабабҳои баста шудани ду намоишномааш дар Душанбе мепурсидед. Зеро чуноне аз мақола дарёфтам, шумо ҳам иллати инро дар асоси тахминҳо баён кардед ва гумон мекунам шунидани назари худи ӯ бисёр масъалаҳоро рушан хоҳад кард.

Сарвиноз, Душанбе

"Рӯзгор": Ташакури зиёд барои пешниҳоди хеле хуб. Мо иншооллоҳ пайгирӣ мекунем ва агар Барзу Абдураззоқов ба Душанбе омада бошад, пас кӯшиш хоҳем кард ба идора даъват кунем ва сари як пиёла чой дар атрофи масъалаҳои зиёди мушкилоти театрҳои кишвар ва бахусус мушкили худи ӯ бо мақомоти фарҳанг сӯҳбат анҷом диҳем. Бовар дорем мову шумо ба чандин саволҳои беҷавоби худ посух дарёфт хоҳем кард. 

Нафаҳмидам, ки ин иштибоҳ буд, ё чизи дигар

Дар шумораи гузаштаи "Рӯзгор" мақолаи "Бӯҳтони маҳз дар бораи як суруди таърихии дарӣ"-ро хондам. Ростӣ хеле чизи ҷолиб буд. Пажуҳиши таронае, ки мардум сурудаанд ва бо гузашти як садсола ҳам аҳамияти худро гум накардааст, хеле ҷолиб буд. Мо ҳам ин гуна таронаҳову шеърҳои машҳур зиёд дорем ва агар навиштаҳои фолклоршиносони худро ҳам дар ин бора чоп кунед, шояд хеле чизҳоеро аз эҷодиёти даҳонакии халқ меёбед, ки ба рӯйдодҳои муҳими таърихӣ иртибот доранд ва саҳнаҳои мушкили ҳаёти миллатро дар даврони гуногун ба риштаи тасвир кашидаанд. Зеро ҳеҷ адабиёт мисли адабиёти шифоҳии мардум пурғановату дар инъикоси рӯйдодҳои таърих ҳассос нест.

Аммо ман нафаҳмидам, ки муаллифи ин мақолаи хонданӣ кӣ буд. Ва боз нафаҳмидам, ки ин аз иштибоҳ номаш уфтода ё мақола моли худи идораи "Рӯзгор" аст. Ба ҳар ҳол гумон мекунам мақола бояд муаллиф дошта бошад.

Шаҳобиддин Назар, донишҷӯ

"Рӯзгор": Хеле шодем, ки хонандагони мо ҷиддан ба нашрия таваҷҷӯҳ мекунанд ва то он ки худи мо пай барем, иштибоҳи моро меёбанд. Ташаккури зиёд ва хеле миннатдорем аз ин гуна таваҷҷӯҳ. Дар ҳақиқат ин як иштибоҳи техникӣ буд, ки номи муаллифи мақола доктори илмҳои филологӣ, фолклоршинос Додоҷон Обидов аз он уфтодааст. Ҳамзамон бо арзи пузиш аз устод Обидов шуморо ҳам даъват мекунем, ки ба саҳифаи 12 ин шумора нигаред ва иштибоҳро ислоҳшуда меёбед.

"Хандинкамон" хуб аст, вале...

Ростӣ аз тамошои барномаҳои студияи "Хандинкамон" гоҳо хушам меояд ва гоҳи дигар на. Бахусус, ба ман ҳеҷ писанд нест, ки мард дар ҷомаи зан баромад мекунад. Ин то ҳадде барои ман ғайри қобили қабул аст. Мумкин барои дигарон хандаовар бошад, вале ман аз он ки як мард бо либоси занона дар саҳна ҳувайдо мешавад, ҳаргиз намехандам.

Сурайё, омӯзгор

Муҳиддин Хоҷазод бо мо ҳамнишин буд

Нависандаи баруманд  Муҳиддини Хоҷазодро аз мутолиаи "Об-рӯшноӣ" хуб мешиносам. Ягона адибест, ки бо коргар нону намак мехӯрад ва ба поси хотири ҳамин нону намак рӯзгорашро ба қалам мекашад. Шояд дар Тоҷикистон кам адибоне бошанд, ки ин гуна эҷод мекунанд. Мо асарҳои хуби зиёд дорем, вале он ки Хоҷазод менависад аз рӯзгори коргарону бунёдкорони кохи нур самимитару ба дил наздиктар аст.

Чунки худаш он ҳамаро дидаву шунидаву дарк кардааст. Бубинед, барои романи ёдшуда вай бетонрезӣ кардааст, то заҳматро эҳсос кунад, то бубинад, ки кай камари коргари бетонрез ба дард меояд ва чаро. Вай зиддиятҳоро ҳам самимӣ ба қалам медиҳад. Ман, ки худ коргари нерӯгоҳи "Норак" будам, баъди хондани асари Муҳиддин Хоҷазод ба рӯзгори худ бори дигар аз назари адиб назар кардам.

Ман ӯро сахт эҳтиром мекунам, бо адиб ҳамсӯҳбат будам, шояд дар хотир дошта бошад. Сари як дастурхон борҳо нишастаем. Аммо он вақт ман намедонистам як нависанда бо мо нишастухез дорад. Инро баъд фаҳмидам. Аҳлиддин номам. Он замон 46-сола будам. Ҳоло акнун бознишаста.

Аҳлиддин Кучаров, собиқ бунёдкори "Норак"

Рӯзнома бояд пойгоҳи молиявӣ дошта бошад, ки муттасил нашр шавад

Аз сӯҳбат бо Ғуфрон Ваҳҳобов ба ин хулоса расида, ки  медиахолдинги "TajInfo" хеле зиёд ба мушкилоти молӣ мепечидаст. Нашрия агар моҳе чоп шаваду моҳи дигар аз нашр монад, иртиботашро бо хонандааш гум мекунад. "Тоҷикони Россия" гоҳу ногоҳ дар Душанбе ҳам пештар пайдо мешуд, ҳоло намебинам. Иллаташ шояд ҳамон камбуди молӣ бошад.

Ва баъд: Ғуфрон Ваҳҳобов мегӯяд, ки дар аввали кор онҳоро нодуруст фаҳмиданд ва дарёфти иттилоъ барояшон мушкил буд. Ростӣ, каме боварнакарданист ин иддио. Дар ҳоле ки худи Муҳаммад Эгамзод бар замми он ки журналисти шинохта ва соҳибтаҷриба мебошад, боз он замон корманди сафорати Тоҷикистон буд ва то ҷое медонам аз шахсони ба сафир наздик ҳам ҳаст. Пас чӣ гуна метавонад мушкили дарёфти иттилоот пеш ояд?

Абдулло, собиқ муҳоҷир дар Маскав, аз ҷумлаи касоне, ки баъзан нашрияро паҳн мекардам