Номаҳо ва умедҳо аз гомҳои аввалин

Дуруд ба Шумо хонандаҳои арҷманд!

Инак, чорумин шумораи "Рӯзгор"-ро дар даст доред. Нашрияи фарҳангиву маърифатӣ ва иҷтимоӣ, ки нахустин гомҳои худро дар олами нопайдоканори матбуот мегузорад ва ҳоло маълум нест, ки ин гомҳо онро то ба куҷо мебаранд. Аммо яқин он нукта аст: гоми "Рӯзгор" ба сӯи қалби хонандаи худ аст. Дар талош аст дар ин фазои иттилоотии кишвар ҷойгоҳи худро пайдо кунад ва бо хонандагонаш ҳамешагӣ бошад. Аз ин рӯ, саҳифаи номаҳоро боз мекунем, то бо хонандагони худ иртиботи мустақим дошта бошем.

Умед мекунем ин бахш аз серхонандатарин бахши нашрия гардад. Мо он имконеро ба хонандаи худ фароҳам меорем, ки арзу ниёзашро иброз дорад, дар бораи каму кости зиндагӣ, мушкилоти рӯзгор андешаҳои хешро бинвисад, якҷо бо мо барои мӯҳтавои пурарзиши "Рӯзгор" талош варзад. Ба хонанда ҳамчунин он имконеро фароҳам меорем, ки дар мавриди ҳар шумораи нашрия ибрози назар кунад, ба маводи чопшуда назари интиқодӣ дошта бошад, чун эроду танқидро ба ҷон мепазирем ва сари ҳар суол ва ё пешниҳод меандешем, посух медиҳем, бо хонанада вориди баҳс мешавем, то билохира ҳам худ қонеъ гардем ва ҳам хонандаи худро қонеъ созем. Ба дигар маънӣ, ин як минбари муколамавӣ хоҳад буд.

Мо аз он шодем, ки аз аввалин шумораи "Рӯзгор" хонандаҳои худро шинохтем, онҳое буданд, ки баъди мутолиа бо зангҳои телефонӣ ва ё паёмҳо унвони сомонаи www.ruzgor.tj ва пустаи электронӣ дар мавриди банду баст, дизайн, мӯҳтавои нашрия назари худро баён доштанд, аз баъзе мақолот интиқод карданд, баъзеи дигарро ситоиш намуданд.

Ва мо бештар ба эродҳо мутаваҷҷеҳ шудем, то нуқсони худро бо чашми хонанда бубинем. Аз ҷумла, журналисти тавонои тоҷик Мирзои Фирӯз эрод гирифт, ки  дар ҷое аз мақолаи "Русия ва ИМА: нокомиҳо дар талоши ҳалли бӯҳрони Сурия" ба ҷои Димишқ Бағдод омадааст. Иштибоҳи техникӣ буд, ки аз чашми мо дур мондааст, вале чи хуш шудем, ки Мирзои Фирӯз хеле ботаваҷҷуҳ мақоларо мутолиа кардааст ва хуштар боз аз он шудем, ки бародарвор аз ин хато ҳарф зад, то бодиққаттар пайи тасҳеҳи матолиби худ бошем.

Ва боз: атрофи ин мақолаи як занги телефонии тезутунд ҳам доштем ва аз он сӯи гӯшӣ шахсе, ки худро Қиёмиддин муаррифӣ мекард, шадидан эътироз дошт, ки мақола оҳанги тараҳҳум ба Башор Асад дорад, ҳол он ки вай зидди суннимазҳабон эълони ҷанг кардааст. Барояш фаҳмонидем, ки ҳадафи муаллифи мақола на Башор Асад, балки нишон додани бозии сиёсатҳо дар Сурия буд ва Асад низ мисли Қаззофӣ ва Саддом шояд аз қурбониёни навбати ин бозиҳои сиёсист. Намедонем қаноат додем ё на, вале як чиз аён буд: дар ҷомеаи имрӯзаи тоҷик на ҳар кас метавонад нерӯҳои паси пардаи бӯҳрони Сурия ва умуман бечорагии мустаъзафини оламро пеши мустакбирин дарк кунад.

Шод шудем, ки ин ҳафта ва басо фаврӣ аз сӯҳбати нависандаи мумтози тоҷик ва яке аз адибони соҳибунвону соҳибҷоизаи кишвар устод Саттор Турсун, ки дар "Рӯзгор" чоп шуд, нашрияи маъруфи "Тоҷикистон" дар саҳифаи аввали худ ва дар гӯшаи "Сиёҳу сафед" иқтибос овард. Пас кори мо беҳуда набуд, пас сӯҳбати устоди сухан вазн дошт, мавқеъ дошт.

Исломиддин Ҳабибов, як хонандаи мо аз шаҳри Қурғонтеппаро қиссаи эшони Султон ба ваҷд оварда буд ва зимни суҳбат иброз дошт, ки метавонад барои комил шудани қисса кӯмак кунад чун дар бораи ин хонадон аз гузаштагонаш шунидааст. Аммо ин аввалину охирин вокуниш ба пажуҳиши сулолаи эшони Султон набуд.

Амрихудо Шокаримов, ки худро омӯзгор аз шаҳри Душанбе муаррифӣ кард, мегуфт, ки "аз каромоти авлиё зиёд хондааст, вале дар пажуҳиши эшони Султон дар ин бора кам сухан ронда мешавад". Ба арзи  хонандаи азиз мерасонем, ки ҳоло ҳадафи аслӣ муаррифии насабномаи ин хонадони бузург буд, вале бо вуҷуди ин дар мавриди баъзе нукоте, ки метавон ҳамчун каромоти  иддае аз бастагони эшон номид, дар бахшҳои баъдӣ сухан меравад. Фақат интизор бояд буд, ки ба чопи он саҳифаҳо расем.

Собир Сафоев, ки зикри номаш дар мақолаи "Марде, ки илмро бар сиёсат тарҷеҳ дод" омада буд, аз он изҳори тааҷҷуб кард, ки дар чунин як чорабинии муҳим чаро пайвандони профессор Раҳим Мусулмониён иштирок надоштанд. Ва эрод гирифт: тааҷҷубам замоне бештар шуд, ки то охир хондам, вале ба ин саволам посух нагирифтам. Сабаб чист, ки муаллиф қазияро пайгирӣ накардааст? Магар дар як шаҳр зиндагонӣ карда, муайян кардани ҳамин як нукта мушкил буд"?

Албатта, душвор набуд. Вале ҳадафи муаллиф таҳияи гузориш аз ҷараёни ифтитоҳи китобхонаи шахсии профессор Мусулмониён дар Китобхонаи миллӣ буд, ҳарчанд зимни он дар бораи фаъолият ва зиндагиномаи олим, гароишҳои сиёсӣ ва пажуҳишҳои нодири ӯ сухан ронда шуд. Ҳоло мо худро масъул медонем  пайгирӣ кунем ва дар яке аз шумораҳои оянда матлабе дар ин замина интишор диҳем. Ин боз дар ҳолест, ки писари устод Мусулмониён Беҳрӯз бо муаллиф дар тамос шудааст.

КӮчаи Аҳмад Зоҳиру ХалилӢ дар Душанбе?

Он, ки "Рӯзгор" дар бораи марҳум Аҳмад Зоҳир матлаб ба нашр мерасонад, хеле хушам омад. Ман ин хунёгари беҳамто ва ин ҳунарманди нотакрорро басо дӯст медорам. Пешниҳоди сароянда ва олими шинохтаи тоҷик Ҷӯрабек Назриро дар бораи ба номи Аҳмад Зоҳир номгузорӣ шудани яке аз кӯчаҳои ободи пойтахти кишвар маъқул медонам. Азбаски олими тоҷик шояд инро бадоҳатан дар як нишаст иброз доштааст, гумон аст, ки амалӣ шавад. Аз ин рӯ як пешниҳод дорам: "Рӯзгор" расман ба ҳукумати шаҳр аз номи нашрия ва хонандагонаш нома ирсол кунад ва ин масъаларо пайгирӣ кунад.

Сафиябону Самандарова, донишҷӯ, аз Душанбе

"Рӯзгор": Хеле фикри ҷолиб аст. Гумон мекунем хонандагон моро дастгирӣ менамоянд ва ба ирсоли ин гуна нома ва интишори ҷавоби шаҳрдорӣ иқдом хоҳем кард. Ва боз агар таваҷҷӯҳ карда бошед, Ҷӯрабек Назрӣ аз ҷумла гуфта буд: "ҳеҷҷойи айбе нест агар дар шаҳри зебои Душанбе хиёбоне дошта бошем бо номи Аҳмад Зоҳир, бо номи Халилуллоҳи Халилӣ, бо номи Муҳаммад Иқбол ва дигар таблиғгарони забони форсӣ-тоҷикӣ". Устод Халилӣ яке аз бузургтарин шоирони тоҷикзабони Афғонистони қарни ХХ буд, ки ашъори ғарибонааш қалби бас инсонҳоро ба тапиш овардааст. Ва дар бораи шӯҳрати Муҳаммад Иқбол аксарият медонанд ва ҳоҷат ба такрор нест.

Театр надорем ё тамошобин?

Баъзан мақолҳое дар нашрияҳои кишвар ба нашр мерасанд, ки назар ба ҷавоб саволи бештар доранд. Дар "Рӯзгор" ҳам инро мушоҳида кардам. Ҳунармандони театр гоҳе мегӯянд, ки айб дар тамошобин аст ва гоҳи дигар ибрози назар мекунанд, ки ҷурми аслӣ дар худи театрҳост, ки намоишномаи асил надоранд. Мани хонанда ҳоло намедонам ба кадоми онҳо бовар кунам. Мо тамошобин надорем ё театр?

Санҷар Муллораҷабов, шаҳри Хуҷанд.

"Рӯзгор": Он чӣ шумо хондед, андешаи худи собиқадорони театр буд ва маънои онро ҳам надошт, ки аз тамошобин интиқод шавад, ки ба театр намеравад ва ё аз театр, ки бинандаро сӯи худ намекашад. Ҳоло мо чопи силсиламусоҳибаҳо оид ба театр ва киноро идома медиҳем. Ҳадаф аз ин танҳо масъалагузорӣ нест, балки ҷустуҷӯи роҳҳои наздик сохтани театр ба тамошобин ва тамошобин ба театр аст.