«РӮЗИ ҶАҲОНИИ ҚУДС РӮЗИ ИСЛОМ ВА РАСУЛИ АКРАМ(С) АСТ»

Қиблаи нахустин

Мекашад зи банди дил, қиблаи нахустинам,

Каъба дар миёни ҷон, рӯй бар Фаластинам.

Ку ҳаловати имон? То зи Қудси маҳрумам,

Аз маломати виҷдон, дард мекунад динам.

Сангҳои хунолуд, ... сангҳои хунолуд ...

Ҳар шаб аз канорони, дил ситора мечинам.

Бӯса мезанам аз дур, кӯдаки фаластинӣ,

Лолаҳои захми ту – мӯҳри Оли Ёсинам.

Новгони Озодӣ, то ба гил фурӯ биншаст,

Ошно нахоҳам буд, беш аз ин чу биншинам.[1]

Эй башар! Тафовутро, бас азим меёбам,

З-он ки ту ҳамегӯӣ, то ман он ки мебинам.

Пойгоҳи меъроҷ, эй хоки поки озодӣ,

Обрӯ зи ту дорад, осмони рангинам.

Дидаам ба рӯёе, аз миёни хоку хун,

Даст мебурд Ҳурӣ, сӯи қалби сангинам.[2]

 

[1] Ишора ба байти Хоҷаи Ҳофиз:

Киштинишастагонем, эй боди шурта бархез,

Бошад ки бозбинам он ёри ошноро.

[2] Ҳур – фариштае мансуб ба Офтоб.

Амруллоҳи Низом, «Рӯзгор»