БИЁ
Эхдо ба Бурхониддин Раббони
Ба суи колбади хонахо салом биё,
Ба остони садомурда чун калом биё.
Деворхо ба суи само лоба мекунанд,
Ки эй фариштаи рахмат , ба пардабом биё.
Ту бози давлати мо боиси шикор машав,
Зи бахри дом бигузар , аз фарози бом биё.
Гар аз шаходати кавме нишон хамепурси,
Ба пеши шохиди шабхо -махи тамом биё.
Аз он чи нону намак буду ишку имон буд,
Нишон чи металаби, дар суроги ном биё.
Чу чони зиндаю арвохи мо парешонанд,
Ба поси рух биё , ишкро давом биё .
Хазорхо афсус, ки устод Раббони , ки бози давлати кавми точик дар Афгонистон буд мавриди шикори душманони миллатамон карор ёфт. Ин андухи чуброннопазирро ба хамаи точикону форсизабонони дунё тассалият мегуям!

69. Ва ҳар кӣ аз Худову паёмбараш итоъат кунад, ҳамроҳ бо касоне хоҳад буд, ки Худо неъматашон додааст, чун анбиё ва сиддиқон ва шаҳидону солеҳон ва инҳо чӣ некӯ рафиқонанд!
19.Касоне, ки ба Худову паёмбараш имон овардаанд, ростгӯёну росткоронанд. Ва шаҳидон дар назди Парвардигорашон ҳастанд. Соҳиби подошу нури хешанд. Ва онҳо, ки кофиранд ва оёти Моро дурӯғ мешуморанд, дар ҷаҳаннаманд.
20.Бидонед, ки зиндагии инҷаҳонӣ бозича аст ва беҳудагиву ороиш ва фахр кардану афзунҷӯӣ дар амволу авлод монанди бороне ба вақт аст, ки рӯиданиҳояш кофиронро ба шигифт афканад (ҳайрон кунад). Сипас пажмурда мешавад ва бинӣ, ки зард гаштааст ва хошок шудааст ва дар охират насиби гурӯҳе азоби сахт аст ва насиби гурӯҳе омурзиши Худо ва хушнудии ӯ. Ва зиндагии дунё ҷуз матоъе фиребанда нест.

инно лиллохи ва инно илайхи рочиъун.иншоалл охарди шахид шуд ин бузургмарди миллати точик.

Худо рахматаш кунад Бурхониддин Раббониро ва Ахмадшо Масъуд ва устоди Нуриро ! мучохидони рохи ХАККро !