Дигар чизе, ки ин ҳизбиҳо дар рафти сухани Шайх нороҳат шуданд, он буд, ки Шайх ходимони амни Давлатро, аз фатвоҳои Шайхҳои гиромии аҳли Суннат ва ҷамоъат, агар нияташон ба хотири Аллоҳ, ҳимояи Ислому муслимини ин кишвар бошад, эшон аҷру подоши муҷоҳидро мегиранд, гуфт.
Шайх ба мардум чунон далелҳоеро пешкаш кард, ки мо нисбати давлатдорони худ, меҳру муҳаббат ҳосил кардем, ки то ин вақт мо бо дасиса ва найранги ин ҳизбиҳои ҷоҳил, ба давлату давлатдорон бовар намекардем ва шубҳадор будем. Вале шукри Аллоҳ, Шайх ба ёрдами Аллох тавонист, ки ҳамаи шакку шубҳаҳоро аз қалби мо решакан кунад.
Дар охир аз Аллоҳи меҳрубон масъалат дорем, ки тамоми аъмоли моро холис барои рӯи Худаш қарор диҳад ва моро ба пайравӣ аз Паёмбараш, саллаЛЛоҳу алайҳи ва ало олиҳи ва саллам, насибадор гардонад!
Бо камоли эхтиром як гурӯҳ бародарони аҳли Суннат ва Ҷамоъати шаҳри Панҷакент.

Шайх аз онҳо оромона барои ҳизбашон далел аз Қуръону Суннат металабад, аммо онҳо ба ҷӯз дод занӣ, дигар ягон далилеро пешкаш карда натавонистанд. Дар натиҷа тамоми мардум, хусусан ҷавонон дар ҳайрат монданд, кӣ ин чигуна ҳизби Исломӣ будааст, ки ягон далелеро барои бар ҳақ будани хеш оварда наметавонанд. Дар ҳамон ҳолат беодоб будани ин ҳизбиҳо ва дигар ғараз доштани онҳо рӯёб зад, ки то ҳол ин ба чашми мардум пӯшида буд.
Аз мавъизаи шайх мо ҷавонон аз тавҳиди Аллоҳ ва пайравӣ аз Суннати Паёомбар, саллаЛЛоҳу алайҳи ва ало олиҳи ва саллам, ва аз ширку бидъату хурофотҳо дурӣ ҷӯстан мукаммалтар огоҳ шудем. Аз ҳама чизи муҳиме, ки мо огоҳ шудем, воҷиб будани итоъат аз роҳбарони Давлат буд, ки ин асоси барқарории амни Тоҷикистон будаст ва низ дар Ислом ҳизбгарои набудаст ва чаро ҷавонони мо ба ин ҳизбҳои мухолиф шомилан. Тамоми инҳоро Шайх бо далилҳои қатъӣ ба самъи мо мусалмонон расонид.
(давом дорад)

Дар мавриди фаъолияти ҳизб, Шайх аз Қуръон ва аз аҳодиси Паёмбар, саллаЛЛоҳу алайҳи ва ало олиҳи ва саллам, таъкид шудани ду ҳизб, яъне ҳизби Аллоҳ ва ҳизби шайтонро бо санаду далелҳои котеъ собит намуд.
Шайх, бо мисолҳои возеҳ ва равшан ҳозиринро ҳушдор намуд, ки тибқи фармудаҳои Аллоҳ касе, ки калимаи тайиба ва шаҳодатро бар забон меорад ва бар он амал мекунад, ӯ узви ҳизби Аллоҳ аст, аммо касе, ки калимаи тайиба ва шаҳодатро бар забон намеорад ва бар он амал намекунад, ӯ узви ҳизби шайтон маҳсуб аст ва таъкид намуд, ки мо мусалмонони Тоҷисистон, дар асоси далелҳои зикркардаам, ба ягон ҳизб аз номи Ислом эҳтиёҷ надорем, хоҳ вай ҳизби таҳрир бошад ва хоҳ наҳзат ва дигар дастауву ҷамоъаҳое, ки аъзоёни онҳо, аз ҷаҳолат, аз номи Ислом ҳарф мезананд.
(давом дорад)

БОЗДОШТИ ЯК УЗВИ ҲИЗБИ НАҲЗАТИ ИСЛОМИИ ТОҶИКИСТОН ДАР АШТ
http://ruzgor.tj/news/5141-bozdoshti-yak-uzvi-hnit-dar-asht.html

Ассалому алайкум! Дуруст аст, вале бояд, ки барои онки Дини мубини Ислом хама ҷоро гирад, на бояд, ки хомӯш нишинем. Аммо ин хибиҳо, хусусан наҳзатиҳои ба ном Исломӣ, ҷӯз мақсад ва ҳадафи худ, ягон мақсади исломӣ надоранд. Мақсадашон ба зинаҳои боло хез задан асту бас! Зеро аз ақидаи солим холианд! Даъвоҳои дуруг доранд, дар ягон ҷой барои асос доштани ҳизбашон ягон далилеро, на аз Қуръон ва на аз аҳодиси Паёмбар, саллаЛЛоҳу алайҳи ва ало олиҳи ва саллам оварда наметавонанд, зеро ҳизбашон аз далил холӣ аст. Аз ҳамин хотир аст, ки чун далел барои дар Ислом ҳизб набуданро, аз Қуръон аз сураи Рум ояти 31 ва32 меоред, қарибки асабӣ шуда, ҷӯз доду войзанӣ дигар чизе гуфта наметавонанд!