АМН ДАР ТОҶИКИСТОН МАСЪУЛИЯТИ ҲАМА ҲАСТ
Қисмати саввум
ҷаҳаннаманд”.
Инаст далел ба он ҳодисаи хунине, ки дар сари мардуми ситамдидаи тоҷик фаромад ва низ он ҳодисае, ки дар моҳи шарифи Рамазон ва баъди он ходимони давлатро ба қатл расониданд. Оё шумо гумон мекунед, ки ин қотилҳо аз рӯи ҳаққоният вайҳоро ба қатл расониданд ва оё он қатлшудагони марҳум донистанд, ки чаро эшонро ба қатл расониданд!?
Мо ҳама бояд, ки ба Аллоҳ паноҳ бибарем, то чунин вақту, чунин ҳол ба сари мо наояд!
МАСЪУЛИЯТИ МО ДАР БАРОБАРИ АМАЛӢ ГАРДОНИДАНИ АМН
Акнун навбат ба вазифаи мо шаҳрвандон расид, ки чӣ бояд кард, то амн дар ин кишвар амалӣ ва маҳфуз гардад!?
Шак нест, ки масъулияти мо дар баробари амни Тоҷикистон, ин танҳо ба ходимони амни давлат, бо тамоми ақсомаш вобаста нест. Балкӣ ин корест ба ҳар фарди мусалмон ва сокини ин кишвар вобастагӣ дорад ва барои он як чанд далел аст:
Аз ҷумла далоиле, ки ҳифзи амн дар Тоҷикистон масъулияти ҳама шаҳрвандон аст:
-ин ҳифзи Дин, ҷон, номус, мол ва ақл аст. Зеро бе амн ягонтои ин панҷ заруриётро ҳифз ва ҳимоя карда намешавад.
Наход ки душмане омада Динатонро вайрон карда истад ва сӯи қасди ҷони мардуми бегуноҳ кунад ва номуси касеро таҷовуз кунад ва дузде моли мардумро ғорат кунад ва маводдеро ба кишваратон дохил гардонад, ки мардумро аз ақл бегона кунад ва аз ҳамаи ин корҳои ҷиноятӣ шумо огоҳ бошед ва ба хадамоти давлат хабар накунед ва ҳамаи инро ба ӯҳдаи давлат супоред ва худро канор ва бетараф қарор диҳед!.
Ин хатост! Мо бояд, ки барои пешгирии ин корҳои ҷиноятӣ аз ходимони амн заррае дур набошем ва гарна дар пеши Аллоҳ ҷавоб хоҳем дод!
Шотибӣ, раҳимаҳуллоҳ, чунин гуфт: “Уммат, ҳатто тамоми миллат муттафақанд, ки шариъатро барои муҳофазат ва ҳимояи панҷ заруриёт гузошта шудааст ва мурод аз онҳо: Дин, ҷон, номус, мол ва ақл аст”.
Низ аз ҷумла далоиле, ки ҳифзи амн дар Тоҷикистон масъулияти ҳама шаҳрвандон аст:
-ин амалӣ гардонидани манфаъат аст, ҳам барои бандагон ва ҳам барои кишвар ва барои ин амн лозим аст. Зеро нест ҳаёт бе амн ва қонунҳои илоҳӣ ба хотири ҷалби манфаъат ва дафъи вайронӣ омадаанд.
Низ аз ҷумла далоиле, ки ҳифзи амн дар Тоҷикистон масъулияти ҳама шаҳрвандон аст:
-ба корҳои писандида амр кардан ва аз корҳои нописандида боз доштан аст, зеро ин амал аз сифатҳои ин уммат аст. Бинобар ин, даъват ба амни Тоҷикистон кардан, дар амр ба корҳои писандида дохил мешавад ва аз вайрон кардани низоми амн боз доштан, дар наҳйи аз мункар дохил мешавад. Ин сухани Аллоҳ таъоло аст. Аз ҳамин хотир касе, ин низомро вайрон кунад, ӯ аз гуфтаи Аллоҳ мухолиф хоҳад шуд. Аллоҳ таъоло фармуд:
Яъне, “Шумо беҳтарин уммате ҳастед аз миёни мардум падид омадаед, ки амр ба маъруф ва наҳй аз мункар мекунед ва ба Аллоҳ имон доред. Агар аҳли китоб низ имон биёварданд, барояшон беҳтар буд. Баъзе аз эшон мӯъмин аст, вале бештарашон табоҳкоранд”. (- Сураи Оли Имрон, ояти 110).
Аз ин ояи карима бар меояд, ки чун мо амр ба корҳои писандида накунем ва аз корҳо нописандида боз надорем, мо аз ин сифати беҳтарият, маҳрум хоҳем шуд.
Субҳоналлоҳ! Чи қадар инсонҳо ҳастанд, ки аз ин сифати беҳтарият маҳруманд. Аллоҳ таъоло аҳли имонро васф кардааст, ки чун ба эшон имконият диҳад, парчами амр ба корҳои писандида ва наҳй аз корҳои нописандидаро бар пой хоҳанд кард. Аллоҳ таъоло фармуд:
Яъне, “Ҳамон касон, ки агар дар замин имконияташон диҳем, намозро бар пой медоранд ва закот медиҳанд ва амр ба маъруф ва наҳй аз мункар мекунанд. Ва саранҷоми ҳамаи корҳо ба Аллоҳ аст”. (Сураи Ҳаҷҷ, ояти 41).
Имрӯз шукри Аллоҳ, ки барои мо Аллоҳ таъоло ҳамаи ин имкониятҳоро дар Тоҷикистон дода аст, хусусан ба ходимони Дин. Мо бояд, ки аз ин имконият истифода барем ва барои амни ин кишвар талош бикунем. Низ аз ҷумла далоиле, ки ҳифзи амн дар Тоҷикистон масъулияти ҳама шаҳрвандон аст:
-мо бояд, ки шарр ва бадии аҳли фасодро ва аҳли ботилро аз кишвари хеш дафъ бикунем ва дасти касонеро, ки аз беақлӣ ва беилмӣ ягон кори ноҷӯя мекунанд бигирем ва боз дорем ва набаяд, ки хешовандӣ, бародарӣ ва дигар ёру ёрбозӣ моро аз ин амали бузург боз дорад. Зеро дар акси ҳол, дар мо сифате аз сифатҳои бади Банӣ Исроил дохил мешавад.
Ин кор ва ин хислати бад ба мардуми мо низ сироят кардааст. Ин оқибати ёрбозӣ аст, ки кишвари амн ва ороми мо рӯз аз рӯз гирифтори хавфу хатар аст. Ин чунон хислати бад аст, ки инсон ба сабаби он, монанди Банӣ Исроил муҷиби лаънат хоҳад шуд. Аллоҳ таъоло фармуд:
Яъне, “Аз банӣ Исроил, онон, ки кофир шуданд, ба забони Довуд ва Исо писари Марям лаънат шуданд ва ин лаънат подоши исён ва таҷовузашон буд. Аз кори зиште, ки мекарданд, якдигарро наҳй намекарданд ва ҳаройина бадкорӣ мекарданд. Бисёре аз эшонро мебинӣ, ки бо кофирон дӯстӣ меварзанд. Бад аст он чӣ пешопеш барои худ фиристоданд. Хашми Аллоҳ бар онҳост ва дар азоби ҷовидонаанд. Агар ба Аллоҳ ва паёмбар ва он чӣ бар ӯ нозил шуда, имон оварда буданд, кофиронро ба дӯстӣ намегирифтанд, вале бештарашон фосиқонанд”. (Сураи Моида, ояти 78 то 81).
Низ аз ҷумла далоиле, ки ҳифзи амн дар Тоҷикистон масъулияти ҳама шаҳрвандон аст: -ин ба анҷоми корҳои неку тақво, ҳамкорӣ кардан аст ва дар корҳои баду таҷовуз ҳамкорӣ накардан аст. Аллоҳ таъоло фармуд: Яъне, “Ва дар некӯкорӣ ва тақво ҳамкорӣ кунед ва дар гуноҳу таҷовуз ҳамкорӣ макунед”. (Сураи Моида, ояти 2).
Аз Маъқал писари Ясор, разияллоҳу анҳу ривоят мекунанд, ки Расулуллоҳ, саллаллоҳу алайҳи ва ало олиҳи ва саллам, чунин фармуд: “Кадом бандае, ки Аллоҳ онро дар раъиййате роҳбар қарор диҳад ва он насиҳатро барояшон дареғ дорад, бӯи ҷаннатро ҳисс нахоҳад кард”.
Ин ҳадис, ба умумаш ҳамаро фаро мегирад, падарро, ҳамсарро, мудирро, вазирро ва тамоми касоне, ки дар зери даст касонеро дорад, ки аз эшон масъул аст. Аммо ҳама мушкилотро болои роҳбарони Давлат қарор додан, ин хатои маҳз ва мухолиф аз нишондоди Қуръон ва Суннат аст. Воқеъан дар ин маврид, ба кумаки Илоҳӣ китоби комил навиштан мумкин буд, вале бо ҳамин миқдор кифоят кардам!
ХОТИМА
Дар охир барои худ ва Шумо мусалмонони азиз ва ҳамдиёрон, аз Аллоҳи карим тавфиқ металабам ва ба тамоми ходимони Давлатамон аз мақомоти майда то ба боло, дар тамоми корҳои писандидаашон барори кор металабам ва Аллоҳ эшонро аз тамоми мусибатҳои дохилӣ ва хориҷии кишвар нигаҳдорашон бошад, хусусан ба Раиси Ҷумҳур Муҳтарам Эмом Алии Раҳмон. Аллоҳ онро ба анҷом додани корҳои хайр муваффақ дода, салоҳият ва беҳбудии ин кишварро дар дасти он муқаррар карда, онро Худ муҳофазат карда бошад!
Бо эҳтиром Имом-Хатиб дар назди Идораи Динии Мусалмонони Қисми Осиёвии Руссия Мақсуди Ғайбуллоҳи Асарӣ
01/01/1432
Шарҳҳо
Бадин марзу бум аз дасти катаган як тан зинда мабод.
Точикистон ба чуз Эрон гамхори асил надорад ва нахохад ёфт.
Дигарон ахдофи гаразнок доранд ва дар пайи истисмор ва нобудии миллати Точиканд. Густариши хамкори ва муносибот бо ин кишвари бародар, хамзабон ва мусалмону хамфарханг барои худшиноси ва бедориву баргаштан ба асли хеш ба мо кумак ва мусоидат хохад кард. Эрон омода хаст дар хама чанбахо миллати моро дастгири намояд.
Дустии бародарони Эрону Афгону Точик поянда бод.
Ман аз бегонагон харгиз нанолам,
Ки бо мо хар чи кард, он ошно кард.
ин мардра пулпараст меган, лекин Эронра ба хотири пулуш қабул доранду аз ақидаи ширколудуш бехабаран. То касера бе илм туҳмат задана брен бихонен баъд гап занен
Бадин марзу бум аз дасти катаган як тан зинда мабод.
Точикистон ба чуз Эрон гамхори асил надорад ва нахохад ёфт.
Дигарон ахдофи гаразнок доранд ва дар пайи истисмор ва нобудии миллати Точиканд. Густариши хамкори ва муносибот бо ин кишвари бародар, хамзабон ва мусалмону хамфарханг барои худшиноси ва бедориву баргаштан ба асли хеш ба мо кумак ва мусоидат хохад кард. Эрон омода хаст дар хама чанбахо миллати моро дастгири намояд.
Дустии бародарони Эрону Афгону Точик поянда бод.
Ман аз бегонагон харгиз нанолам,
Ки бо мо хар чи кард, он ошно кард.
RSS Обуна