Ва аслан давлате ки истиқлолиятро доро шуд, барои нигаҳ доштани қудрат ва тавозун, тавоноии иқтисодии кишварро бояд тақвият бибахшад. Агар ба таърихи ҷаҳон нигоҳ кунем, бархе аз диктотурҳо аз ҷумла Ҳитлер бо истифода аз ноустувории иқтисодӣ дар Олмон муваффақ шуд, ки ба қудрат биёяд. Ҳитлер аз бекории шадид дар Олмон ва бӯҳрони иқтисодии он кишвар истифода кард ва ба мардум ваъда кард, ки ин навоқизро ислоҳ мекунад ва давлатро ба осонӣ гирифт.

Ва ман гуфта метавонам, ки ҳар гуна диктотурӣ хоҳ вай мазҳабӣ бошад ва хоҳ ба гунаи дигаре агар замина барои ба сари қудрат омаданро дошта бошад, ба осонӣ ба ин ҳадаф хоҳад расид. Бибинед, дар Тоҷикистон қишри осебпазир омӯзгорони макотиб ва донишгоҳҳо ва пизишкон ҳастад. Яъне онҳое, ки саломат ва маъориф ба онҳо бастагӣ дорад дар сатҳи паси иҷтимоъӣ қарор доштаанд.