Русияи нав ва ҷаҳони нав — баъд аз Ғалаба
Иди 9 май — Рӯзи Ғалаба имсол мазмуни тамоман нав пайдо мекунад. Мо аз соли 1945 инҷониб бори аввал ғалабаи навро интизорем — бе он худи мавҷудияти давлати мо зери шубҳа мемонад. Дар баробари ин ғалабаи нав ғалабаи бузургро бекор намекунад ва на танҳо онро тасдиқ мекунад, балки дар ҳаёти мамлакати мо ва тамоми ҷаҳон ибтидои давраи нав мегардад. Ва бе ғалаба Русия вуҷуд нахоҳад дошт. Бинобар ин фахмидан хеле муҳим аст, ки мо кӣ ва чиро бояд мағлуб кунем — мо ғалаба накарда наметавонем.
Украина дар шакли ҳозираи худ танҳо як душмани намоён аст. Аммо маълум аст, ки ҳоло масъалаи асосӣ пирӯзии низомӣ бар зидди Русия дар майдони ҷанг аст. Ин саволи бебаҳс аст, вале барои зудтар ба даст овардани ғалаба бояд фаҳмем, ки мо бо кӣ ва бо чӣ мубориза мебарем, кӣ ба мо муқобил мебарояд ва ба мо чӣ халал мерасонад.
Ғарби дастаҷамъӣ, ки ба он кишварҳои англо-саксонӣ (ё дурусттараш, элитаи онҳо) сарварӣ мекунанд, бешубҳа рақиби асосии мо дар ин набард аст ва пас аз хомӯшии ҷанг дар Украина он хотима нахоҳад ёфт. Муқовимат бо Ғарб ҳам шакли ҷанги проксиро гирифт, вақте ки мо бо дасти украиниҳо меҷангем, ки онҳо ҳарчи бештар бо силоҳ пур мешаванд ва ҷанги ҳамаҷонибаи иқтисодӣ ва идеологӣ, ки ҳадаф аз он Атлантикчиён бевосита шикастхурӣ, инзивоӣ, заифӣ ва тағйири қудратро дар Русия эълон карданд. Яъне муноқиша ба яке аз ду марҳилаи ниҳоӣ меравад - таслими Русия бо барканории Путин ё бӯҳрони шадид дар Ғарб, ки боиси аз даст додани назорати англо-саксонҳо бар Ғарби муттаҳид ва пароканда шудани он ба ҳадди ақалл мегардад, ду қисм, ҷаҳони англо-саксонӣ ва Аврупо, бо бӯҳрони дохилии ҳамзамон дар Иёлоти Муттаҳида, як қудрати асосии ғарбӣ.
Равшан аст, ки барои мо танҳо варианти дуюм қобили қабул аст ва барои он дар давоми панҷ-даҳ соли оянда заминаҳои хуби объективӣ мавҷуданд, аммо дар баробари ин мо бояд ба муқовимати тӯлонӣ, даҳсолаҳои зиёд омода бошем. Ғарби муттаҳид, агар вуҷуд дошта бошад, пас аз соли 2030 вуҷуд дорад. Яъне, мо бояд аз он хулоса барем, ки барои наҷоти кишвар мо бояд Ғарбро мағлуб кунем - на дар Украина, балки дар як бархӯрди ҷаҳонӣ. Миқёси ин вазифа набояд даҳшатовар бошад — бале, мо аз ҷиҳати иқтидор бо СССР баробар нестем, балки мутаносибии умумиҷаҳонии қувваҳо ва аз ҳама муҳимаш, тамоюлҳои тараққиёти ҷаҳон ба муқобили Ғарб, ба муқобили лоиҳаи Атлантикаи ҷаҳонӣ кор мекунанд, ҳукмронӣ ҷаҳонишавӣ номида мешавад.
Бинобар ин ғалабаи мо бар Ғарб на танҳо ба мо (гарчанде, ки ин барои мо амалан масъалаи ҳаёту мамот аст), балки ба аксарияти мутлақи дунёи ғайриғарбӣ лозим аст. Бале, ва бисёре аз мардуми "миллиардҳои тиллоӣ" бо мурури замон беҳтар дарк хоҳанд кард, ки пирӯзии "ҷаҳонишавӣ"-и англо-саксонӣ ба чӣ оварда мерасонад, аз ин рӯ, онҳо мухолифи пирӯзии Русия нестанд.
Зеро пирӯзии Русия бар Ғарб маънои ба мо мутеъ шудани Ғарб ва ё забт кардани Аврупоро аз ҷониби мо надорад - ҳатто якравтарин русофобҳо ба ин бовар надоранд. Не, ғалабаи мо мисли солҳои 1814 ва 1945 маънои аз Ғарб бартараф кардани таҳдид ба Русияро дорад. Аммо бар хилофи асрҳои 19 ва 20, ки тамоми ҷаҳон дар давраи гегемонияи Ғарб зиндагӣ мекард (ё гегемонияи давлатҳои ғарбӣ, зеро Ғарби муттаҳид ҳанӯз вуҷуд надошт), пирӯзии ҳозира аз ҷиҳати оқибатҳои худ боз ҳам бузургтар хоҳад буд, зеро маънои ба охир расидани гегемонизми нимҳазорсолаи Ғарб дар ҷаҳон хоҳад шуд. Яъне, ғалабаи Русия ҳақиқатан дар таърихи инсоният саҳифаи нав мекушояд, — чунон ки дар бораи "Инқилоби Октябр" мегуфтанд (муносибат ба он, дар омади гап, дар мамлакати мо ва баъд аз он ҳам дар ҷаҳон тағйир меёбад).
Ғалаба бар Ғарб чист? Онро бо се роҳ ба даст овардан мумкин аст.
Варианти аввал. Дар ҳоле, ки Русия чанд сол боз як зарбаи Ғарбро нигоҳ дошта, дар баробари афзоиши ҷиҳатгирии муҷаддади худ ба самти Шарқ ва Ҷануб, тамоми низоми ҷаҳонии молиявӣ, тиҷоратӣ ва геополитикӣ ба марҳилаи бозсозии азим ворид мешавад. Дар баробари ин дар дохили Ғарб ҳам падидаҳои кризисӣ ва ҳам ихтилофҳои байни англо-саксонҳо ва Аврупои континентӣ вусъат меёбанд. Бӯҳрони сиёсии дохилии Иёлоти Муттаҳида ба он оварда мерасонад, ки давлатҳо худдорӣ карда, мақсадҳои глобалии худро якбора коҳиш медиҳанд. Дар ин шароит, Аврупо имкон пайдо мекунад, ки аз таъсири Англисӣ халос шавад ва ба як лоиҳаи воқеии Олмон-Франсавӣ табдил ёбад. Муқовимат бо Русия, ки барои ИА номусоид аст, нарм мешавад, ҷустуҷӯи роҳҳои барқарор кардани муносибатҳои харобшуда оғоз мешавад, аммо аллакай бо шартҳои комилан баробар. Ин ғалабаи Русия аст.
Варианти дуюм. Пас аз он ки Русия назорати Украинаро дубора ба даст овард, Ғарб режими ҷанги иқтисодиро то абад бо мо мустаҳкам хоҳад кард. Девори нави Берлин Аврупо ва Русияро аз ҳам ҷудо мекунад, дар ҳоле, ки қариб ҳама муносибатҳо хароб шудаанд ва ҳама чиз ба нимаи аввали солҳои 50-ум монанд аст, аммо дар як варианти бадтар, бо назардошти таҳримҳо ва кӯшиши Ғарб барои инзивои Русия на танҳо аз худ, балки инчунин аз бозорҳои ҷаҳонӣ. Аммо ин таҳримҳо танҳо таҷдиди сохтори байнулмилалии молӣ ва тиҷоратро суръат мебахшад ва даврони ҳукмронии Ғарбро дар бахши молӣ низ ба поён наздик мекунад. Русия чанд сол боз ба Шарқу Ҷануб гардиш мекунад ва то замонҳои беҳтар муносибат бо Ғарбро фаромӯш кардааст. Ва ин ҳам пирӯзии Русия аст.
Варианти сеюм. Ин аст, ки бархӯрди Русия ва Ғарб дар Украина солҳо тӯл кашад ва ба дигар қисматҳои Аврупо интиқол ёбад. Аввал дар Приднестрове ва баъд давлатҳои назди Балтика (пас аз кӯшиши муҳосираи пурраи Калининград). Дар айни замон, ҷанги васеъмиқёси байни НАТО ва Русия рух намедиҳад - Русия кишварҳои Балтикаро барои худ намегирад, худро бо "долони Сувалки" ба Калининград дар сарҳади Полша ва Литва маҳдуд мекунад ва Руминия аз нақшаҳои худ даст мекашад. Приднестроверо, ки дар сарҳадди он қушунҳои рус, ки Новороссияро назорат мекунанд, ба он ҳамроҳ карда шавад.
Аммо пас аз Аврупо, Осиё оташ мегирад - иғвогарона дар атрофи Тайван боиси сар задани муноқишаи Чину Амрико дар баҳр ва шикастани тамоми муносибатҳои байни Иёлоти Муттаҳида ва Чин мешаванд. Фурӯпошии босуръати системаи ҷаҳонии молиявӣ, тиҷоратӣ ва логистикӣ вуҷуд дорад - ҷаҳон ба ду блок, Ғарбӣ ва Чину Русия тақсим шудааст, ки муқовимати байни онҳо дар беҳтарин анъанаҳои Ҷанги Сард дар тамоми ҷаҳон аст, аммо бидуни муноқишаи мустақими мусаллаҳона ба монанди ҷанги Кореяи солҳои 1950-1953.
Ва дар ин сенария, Русия назорати Украинаро дубора ба даст меорад ва маркази вазнинии геополитикаи ҷаҳонӣ (ва танишҳои низомӣ) ба минтақаи Уқёнуси Ором ҳаракат мекунад. Атлантика, яъне даврони Ғарб ниҳоят ба гузашта рафта истодааст ва Русия ҳамчун як қудрати Авруосиё ба яке аз марказҳои ҷаҳони нави бисёрқутбӣ табдил меёбад (зеро системаи дублокӣ танҳо як марҳилаи гузариш хоҳад шуд).
Акнун тахмин кардан бефоида аст, ки кадоме аз ин се рох ба сӯи ғалаба меоем, то ҳол ҳама чиз пеш аз ҳама дар майдони ҷанг ҳал мешавад. Ва дар ин ҷо мақсади аввалини мо аз он иборат аст, ки Ғарб барои солҳо кашол додани амалиёти ҷангӣ монеъ шавад. Украина, ҳамчун зидди Русия, бояд ҳарчи зудтар мағлуб карда шавад - гарчанде ки аллакай маълум аст, ки ҳанӯз якчанд марҳилаи амалиёти махсус дар пеш аст ва ҳама кор тавре анҷом дода мешавад, ки талафоти нерӯҳои мо ва ҷангиён ба ҳадди ақал расонида шавад.
Онҳое, ки аз нокофӣ ва ё нофаҳмо будани ҳадафҳои расмии амалиёти вижа, аз идомаи баъзе гуфтушунидҳо шикоят мекунанд, мо метавонем хотирнишон кунем, ки ҳадафи асосии эълоншуда аз байн бурдани таҳдид ба Русия аз самти ғарб, яъне аз Украина ҳамчун зиддитеррорист. -Русия, ҳамчун силоҳи Атлантик. Ва ин на танҳо бидуни тағйири қудрат, балки бидуни тағйир додани худи формати мавҷудияти давлатдорӣ дар ин қисмати таърихии Русия ғайриимкон аст. Саркашӣ аз эҳтимоли ҳатто назариявии дубораи Украина аз Русияи хурд ба зидди Русия авлавияти мутлақ на танҳо барои Путин, балки барои ҳар як ватандӯсти рус аст.
Дар баробари ин, барои баргардондани Украина ба оилаи халқҳои бародари славянӣ (чунон, ки Лукашенко онро ном мебарад) ё танҳо ба ҷаҳони русӣ (агар мо мисли Путин ба сегонаи халқи рус, ки аз русҳои бузург иборат аст, риоя кунем) Русҳои хурдсол ва белорусҳо), ба мо на танҳо як ғалабаи низомӣ ва азнавсозии давлати кунунии Украина лозим аст. Мо ҳам пирӯзӣ бар худамон лозим аст - гузашта аз ин, бидуни он на пирӯзӣ дар Украина хоҳад буд ва на пирӯзӣ бар Ғарб.
Азбаски давраи гузариш, ки пас аз пошхӯрии Иттиҳоди Шӯравӣ оғоз ёфт, ниҳоят ба охир расид - мо бояд аз тамоми захмҳо ва захмҳои байни онҳо халос шавем. Бале, солҳои охир кӯшиш мекарданд, ки онҳоро табобат кунанд, аммо соати мурофиа фаро расид ва дидем, ки чӣ қадар гаронбаҳо азхудкунии маблағ ва бақайдгирӣ, мансабдорони ришвахор ва сутуни панҷум, нафрату тақлид ба амалҳои зӯроварӣ, ватандӯстии мансабдор ва як анҷир дар ҷайби шумо, умед ба имконият ва масъулиятро иваз кунед.
Ба маънии бад гаронбаҳост - интиқом бо ҷони сарбозону афсарони мо меояд. Олигархҳо ва мансабдорони дузди оффшорӣ, генералҳои нотавон ва руссофоби тарсончак, "ситораҳои шоу-бизнес" - мо бояд акнун на танҳо барои он ки ин дуруст ва одилона аст, балки барои он ки ин дар Русия як масъалаи ҳаёт аст, худро аз ҳама пок кунем. Ба мо ғалаба лозим аст, вале на ба ҳар ҳол, балки ба ҳисоби аз ҳама чизи пусида халос шудан ва аз мавқеъҳои худ даст кашидан намехост. Вале ҳоло масъалаи тозакунӣ масъалаи асосӣ мегардад — бе он мо ғалаба карда наметавонем. На дар Украина, балки дар он набард барои Русия, ки нав оғоз шудааст.
Мо бояд тамоми он чиро, ки дар мо ва ҷамъият мавҷуд аст, тамоми он чиро, ки дар таърихи мо буд (ва дар он моделҳои сохти иҷтимоию иқтисодие, ки мо доштем), ҳамаи он чиро, ки дар характери миллии мост, сафарбар кунем. Мо бояд на танҳо Владимир Путинро, ки миқёси вазифаҳоро пурра дарк карда, на танҳо дар назди мардум, балки дар назди аҷдоду авлодон масъулияти бузург дорад, балки дар назди ҳамдигар ва худамон поквиҷдон бошем, барои аъмоли худ ҷавобгар бошем, дастгири ҳамдигар бошем.
Дар назди мо кори азим ва душвор — ба вуҷуд овардани модели сохти Русия истодааст, ки он на танҳо ба тамоми озмоишҳо тобовар бошад, балки дар давоми бисёр даҳсолаҳо устувор ва бомуваффақият инкишоф ёбад. Мо барои ин ҳама чизро дорем: одамон, захираҳо, вазъи ҷаҳон (бале, сарфи назар аз ҳама таҳримҳо) ва муҳимтар аз ҳама, ирода ва ангеза. Агар русҳо ғалаба кардан хоҳанд, агар донанд, ки барои чӣ мубориза мебаранд, қуввае нест, ки моро боздошта тавонад. Ва ҳамин тавр Ғалаба азони мо хоҳад шуд.
Петр Акопов, РИА Новости
